Ik heb veel geluk gehad. Rond mijn dertiende wilde mijn vader dat ik muziekles zou volgen. Zelf dacht ik daar helemaal anders over. Ik kreeg op school immers al genoeg les en had daar de buik van vol. Hij overtuigde me door me een skateboard te beloven als ik één les zou volgen. Eén les, dat was de afspraak. Ik ging, met een klein hartje, en met het skateboard in mijn achterhoofd.
Na een half uur was ik verkocht. Het skateboard verloor snel terrein en muziek ging een almaar grotere rol spelen in mijn leven. De atmosfeer van plek waar ik les volgde inspireerde me en maakte me rustig. Ik leerde er ook de drummer van mijn huidige band kennen.
De gitarist die me les gaf was rustig, had geduld en werd als het ware een grote broer voor me. Dankzij zijn persoonlijke aanpak leerde ik vrij vlug klassieke gitaar spelen. We besteedden tijd aan klankkleur en techniek zonder in te boeten aan speelplezier. Later begon ik dit te combineren met meer complexe akkoorden, verdiepte ik me in verschillende stijlen en begon ik ook elektrische gitaar te spelen. Ook het belang van een ontspannen sfeer leerde ik snel naar waarde schatten.
Rond mijn zestiende werd het tijd voor een eerste band. Spannend, want het voelde alsof de wereld aan onze voeten lag. Als ‘jonge leeuwen’ raakten we snel verder dan we konden geloven. Na een eerste single eindigde de band tweede op Humo’s Rock Rally.
De jaren vorderden. Eén band werden twee bands. Later volgde er nog een derde band en van die drie blijven er nu nog twee over: Rocket SAUCE en Willy & Fons. Door in verschillende bands te spelen heb ik een breed inzicht gekregen in de psychologie van muziekgroepen. Net zoals met leerlingen is ‘de juiste klik’ essentieel om op lange termijn samen muziek te spelen.
In het voorlaatste jaar conservatorium stopte mijn leraar met gitaar. Een hele schok die ik niet zag aankomen. Bijgevolg zat ik, net als de andere leerlingen, even zonder leraar. Een week later vroeg de muziekschool me om mijn kennis door te geven aan de leerlingen waarop ik voorsprong had. Plotseling werd ik naast leerling ook leraar.
Intussen heb ik meer dan tien jaar ervaring met gitaarles geven. Omdat ik wil blijven delen waaraan ik zelf zoveel plezier beleef, richtte ik Melodiek op. Niet alleen de voldoening van artistieke vrijheid, maar ook het therapeutisch effect van muziek hebben voor mij en mijn leerlingen al meermaals hun waarde bewezen.